Fryzura z przesłaniem

(Nowa) fryzura potrafi wiele wyrazić. Może oznaczać koniec związku, zmianę pracy lub początek nowego etapu w życiu. Wybierając fryzurę, kobieta decyduje, jak chce być postrzegana przez otoczenie. Krótkie fryzury szczególnie dobitnie świadczą o umocnieniu pozycji kobiety, jej pewności siebie i gotowości do odrzucenia skostniałych ideałów piękna. Z drugiej strony pozostanie przy konkretnej fryzurze i uczynienie z niej znaku rozpoznawczego może podkreślić charakter kobiety. Świadczy o tym choćby elegancki bob Victorii Beckham, dzięki któremu zyskała reputację znawczyni mody oraz pseudonim Posh Spice. Wielokrotnie powracała do tej klasycznej fryzury, która stała się jeszcze bardziej stylowa, gdy piosenkarka została projektantką mody. Anna Wintour jest jeszcze wierniejsza ulubionej fryzurze – nosi ją przez całe swoje dorosłe życie. Podobno rozpoznawalny bob z nienaganną grzywką towarzyszył jej już, gdy miała 14 lat. Dzięki przywiązaniu do fryzury Anna trwa jak opoka w zmiennym świecie mody. Kolejna ikona stylu, Jamie Lee Curtis, nosi fryzurę pixie od tak dawna, że trudno ją rozpoznać z dłuższymi włosami. W latach 80. krótka fryzura pomagała jej się wyróżnić w Hollywood, a teraz podkreśla jej status silnej, pewnej siebie i pełnej stylu kobiety. 

W różnych kulturach z całego świata fryzurom przypisuje się konkretne znaczenie. Włosy często są symbolem siły, są mocno związane z płcią i seksualnością. W przypadku kobiet często o fryzurze decyduje stan cywilny, a długie włosy są przeważnie uznawane za bardzo kobiece. W kulturze zachodniej kobiety przeważnie nosiły dłuższe włosy niż mężczyźni. Na przestrzeni XX wieku standardy piękna stopniowo ulegały rozluźnieniu, jednak nawet teraz krótka fryzura wymaga od większości kobiet odwagi.

Bob: najbardziej feministyczna fryzura XX wieku

Zarówno zwykłe kobiety, jak i słynne piękności decydują się na krótkie fryzury ze względu na wygodę. Fryzurę typu bob nosiły już Kleopatra i Joanna d’Arc, ale to cięcie zdobyło ogromną popularność w latach 20. XX wieku, nazywanych szalonymi latami 20. Podczas wojny kobiety wykonywały zajęcia, które wcześniej wydawały się typowo męskie. Co więcej, udowodniły, że potrafią wykonywać je dobrze. Niegdyś kobiety chcące pracować w męskim zawodzie musiały udawać mężczyzn. W latach 20. pracujące kobiety również decydowały się na krótkie, męskie fryzury, jednak robiły to ze względów praktycznych oraz aby podkreślić swą niezależność i pewność siebie. 

Po wojnie kobiety cieszyły się pierwszymi sukcesami sufrażyzmu i zaczynały działać w sferze publicznej. Nie rezygnowały przy tym z krótkich fryzur, do których zdążyły się przyzwyczaić. Tak zwane chłopczyce były obiektem kpin i szyderstw tylko dlatego, że miały pracę, prowadziły samochody, nosiły spodnie i miały krótkie włosy. Często musiały chodzić do męskich zakładów fryzjerskich, ponieważ szanowani damscy fryzjerzy odmawiali wykonywania tak odważnych fryzur.

Bob obecnie: twarzowa klasyczna fryzura

W dzisiejszych czasach ostrzyżenie się na boba nie stanowi żadnego problemu. To niezwykle popularna, łatwa i uniwersalna krótka fryzura, na którą wiele kobiet decyduje się przed bardziej radykalną zmianą. Dzięki ogromnej liczbie wersji i długości tej fryzury każda kobieta znajdzie opcję pasującą do swojego stylu i kształtu twarzy.  

Pixie w XX wieku: odważna fryzura ikon stylu

Pixie stanowi rozwinięcie idei zapoczątkowanej przez boba. Gdy społeczeństwo zaczęło akceptować krótkie fryzury, odważne ikony stylu zaczęły sprawdzać, jak daleko mogą się posunąć pod względem cięcia. W latach 50. i 60. fryzura kojarzyła się przede wszystkim z młodzieńczą niewinnością. 

W Rzymskich wakacjach Audrey Hepburn owinęła sobie Gregory’ego Pecka (oraz widzów z całego świata) wokół książęcego palca, nosząc chłopięcą fryzurę, która doskonale podkreślała zachwyt, z jakim na świat patrzyła grana przez nią bohaterka. W Witaj, smutku krótka blond fryzura Jean Seberg doskonale oddaje naiwność młodej dziewczyny wkraczającej w dorosłość. Fryzura pixie Mii Farrow stworzona przez Vidala Sassoona w celu promowania filmu Dziecko Rosemary uwydatniała kruchą wrażliwość postaci i sprawiała, że jej strach stawał się dla widzów bardziej namacalny. Najsłynniejszą kobietą noszącą fryzurę pixie jest prawdopodobnie Lesley Lawson (z domu Hornby). Brytyjska modelka zyskała popularność dopiero po przyjęciu pseudonimu Twiggy i obcięciu włosów. Dzięki temu stała się ikoną londyńskich swingujących lat 60. 

W ciągu kolejnych dziesięcioleci pixie stała się symbolem siły, niezależności i chęci zerwania z powszechnie przyjętymi kanonami kobiecego piękna. Niezależnie od upływu lat i zmieniających się trendów ta fryzura zawsze stanowiła doskonałą oprawę podkreślającą urodę noszącej ją kobiety.

Pixie obecnie: wygodna fryzura pewnych siebie kobiet

Pixie to bardzo wygodna fryzura, ale jej noszenie wymaga nieco odwagi, zwłaszcza od kobiety, która wcześniej miała długie włosy. Nie jest uniwersalna, nie pasuje do wszystkich kształtów twarzy i może wymagać odpowiedniego stroju i makijażu. Z drugiej strony dzięki pixie walory twarzy są zawsze na pierwszym planie, a nosząca taką fryzurę kobieta wydaje się bardziej elegancka i pewna siebie. Przy tak krótkiej fryzurze poranne przygotowania zajmują tylko chwilę. Wystarczy umyć włosy i nałożyć odrobinę kosmetyku do stylizacji.

Afro w XX wieku: piękno naturalnych włosów

Po wielu wiekach dominacji „białych” ideałów piękna naturalny, unikalny wygląd włosów Afroamerykanów w końcu zaczął być akceptowany dzięki ruchom na rzecz równości. Nieugięta walka o naturalność stała się początkiem złotej ery afro. Wśród stylowych i wrażliwych na problemy społeczne kobiet i mężczyzn, którzy w latach 60. zaczęli nosić naturalne, mocno kręcone włosy, byli Jimi Hendrix, Angela Davis i Nina Simone. W erze disco, która nastała w latach 70., niepowtarzalne fryzury i standardy piękna czarnoskórych Amerykanów prezentowały takie gwiazdy jak Grace Jones, Pam Grier i Gloria Gaynor.

Afro obecnie: kręcone włosy noszone z dumą

Współczesne gwiazdy, takie jak Lupita Nyong'o, Janelle Monáe i Solange Knowles, otwarcie wspierają działania na rzecz praw obywatelskich i równości rasowej, a także z dumą noszą fryzurę afro. Afro może mieć różny kształt i wielkość, nie wymaga żmudnej stylizacji, ale pielęgnacja włosów jest dość czasochłonna. Współczesne standardy piękna dają coraz większą swobodę wyrażania siebie i pozwalają zachować naturalność. Długie, krótkie, kręcone lub proste – fryzury nigdy jeszcze nie były tak różnorodne.

Długie hipisowskie włosy obecnie: miłość, pokój i naturalne fryzury

Afro nie było jedyną modną w latach 60. i 70. fryzurą podkreślającą naturalny wygląd włosów. Ruch hipisowski zachęcał kobiety i mężczyzn do zachowania naturalnego wyglądu włosów. Długie fale doskonale pasowały do ducha romantyzmu tamtych lat, a także kojarzących się z latem miłości powiewnych sukienek i luźnych tunik. Podczas gdy bob był odpowiedzią na obowiązujące od wieków długie fryzury dla kobiet, naturalny wygląd hipisów mógł być wyrazem niechęci do nadmiernie wystylizowanych i dopracowanych uczesań, np. tapirowanych fryzur. Feministki drugiej fali czuły się swobodniej, nosząc ubrania typu unisex i ograniczając zabiegi pielęgnacyjne związane z włosami i urodą. Duży wpływ na ich poczucie swobody miały też wywalczone przez nie prawa.

Długie hipisowskie włosy w XX wieku: nieskomplikowane fryzury dla wszystkich

Wiele założeń ruchu hipisowskiego stanowi obecnie normę. Równość płci i równość rasowa, świadomość kwestii związanych z ochroną środowiska i tolerancja dla alternatywnych stylów życia są obecnie znacznie powszechniejsze niż w latach 70. Współczesnym odpowiednikiem długich hipisowskich fal są m.in. plażowe loki, warkocze i fryzury z ozdobami kwiatowymi. Nic nie daje większego poczucia swobody niż możliwość noszenia takiej fryzury, na jaką ma się ochotę.